زدواج را به عنوان يك هدف و سرنوشت به دختران معرفي نكنيد.

اجازه دهيد به عنوان يك سبك زندگي درست و زيبا به آن بنگرند، اجازه دهيد آنان به جز ازدواج،آرزوها و اهداف شخصي داشته باشند.

به دختران در جامعه فشار نياوريد و به حريم خصوصي شان تجاوز نكنيد.

در مهماني ها عمو ، عمه ، دايي و خاله محترم از دختران جوان فاميل مكرر نپرسيد كي ازدواجمي كني يا پس كي عروسي مارو دعوت مي كني،انشاءالله عروسيت ،اين عبارات در عين اينكه عبارات زيباييست ، مكرر كه استفاده شود براي فرد مشمئز كننده است.

به شوخي يا جدي اين سوالات و عبارات تكراري نوعي توهين است و دخالت و فشار بر روي زندگي فرد، بپرس حالت خوبه كمكي نياز نداري ،از او و توانايي هايش تعريف كنيد ، پدران و مادران عزيز از دختر جوانتان حمايت كنيد.

مهربان باشيد و بي توقع، كاري نكنيد احساس كند كه تنها و ظيفه اش در اين دنيا انتخاب همسرو ازدواجاست

ديد جنسيتي را كنار بگذاريد ، ابتدا با يك انسان طرف هستيم نه يك جنسيت دختر يا پسر، سوالات بي دليل نوعي توهين است.

اگر در جامعه امروز ما ميزان ازدواجو همسریابیپايدار كاهش يافته، مشكل از دختران نيست، انها معیارهایی دارند برای خودشان که الان کمتر دیده میشود.

شايد واقع بينانه اين باشد كه كمبود از جامعه ايست كه ديگر کمتر کسی یک مرد بار مي آورد.

جامعه اي كه در آن هستیم طوری شده که افراد به دنبال طي كردن يك شبه ره صد ساله اند.